Welkom in de club, Tsjok !

horizontal rule

 

En toen werd broer Tsjok zestig, (en inmiddels stilaan 70 ..)

 

Hij had het natuurlijk zien aankomen, wie niet? In het voorjaar kreeg hij blijkbaar al de kriebels en begon plannen uit te broeden om de drei-gende fysieke aftakeling die onafwendbaar het lot is van alle zestigers een pasje voor te blijven. Al was de uitdaging van de Inca-trail naar de Macho Picchu - die er eveneens  zat aan te komen - uiteraard een wel-gekomen aanleiding. Vanuit zijn professionele ijver vond hij het van-zelfsprekend ook anderen in zijn bekommernis te betrekken. Blijkbaar kostte het hem niet al te veel overredingskracht om vrienden, kennissen, collega's, tennismaten en lotgenoten allerhande te overtuigen om mee te doen.

Het zou dus wandelen worden, niet zo maar wat rondlummelen, maar doelgericht stappen. Als je in het mooi glooiende Payottenland woont ligt dat eigenlijk voor de hand.  Hij dook in zijn stafkaarten - al is dat wat moeilijk als je met een cd-rom werkt - en zijn oog viel op de GR 512. Hij stippelde een aantal etappes uit tussen Geraardsbergen en Bertem, en op 18 februari gingen we voor het eerst op stap vanuit Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek richting Sint-Pieters-Leeuw. De volgende trip ging van Beersel dwars door het Zoniënwoud naar Hoeilaart, en op 25 maart leidde hij ons over Tervuren en Duisburg tot de aloude Sint-Veronakapel in Bertem. Voor de afsluiter Geraardsbergen - Onze-Lieve-Vrouw-Lom-beek werd in de drukke agenda's van de deelnemers vóór de vakantie geen datum meer gevonden.

Maar Tsjok geeft het niet vlug op en hij kreeg de briljante inval die laatste etappe op zijn happy birthday  te laten plaats vinden. En zo geschiedde. En omdat hij best weet dat een mens niet alleen van stappen leeft nodigde hij - naar aloude goede Vlaamse gewoonte - alle stapmaten uit ter tafel in het etablissement De Brabantse Ardennen voor een voortreffelijk en stevig feestmaal. Daarbij werd uiteraard  grondig op zijn eeuwigdurende jeugd getoast. De genodigden bedachten hem met een vernuftig GPS-syteem om het binnen tien jaar allemaal nog eens te kunnen overdoen, en hiernaast kan je de spitante feestrede nalezen die er werd uitgesproken.

Ode aan een zestigjarige Jacques

Een hele periode een zestigjarig bestaan
En toch is dat zo goed als vanzelf gegaan.

Het start met op korte tijd ontdekken van vele dingen
Gevolgd door een opvoeding om wat ontdekt werd te bedwingen.

De overgang van kind naar puberteit
Voor onze generatie “een handen boven de dekens” tijd.

Een studiekeuze met verlies van een architectenbrein
Toch maar gekozen voor doctor in het medicijn.

Een partnerkeuze uit liefde en toch iets beredeneerd
Voor alle zekerheid toch maar in een apothekeres geïnvesteerd.

Een zoon en een dochter de oogappels van het ouderpaar
Jaren later medeverantwoordelijk voor het eerste grijze haar.

In het Pajottenland de gezonde streek van Brussel West
Heeft hij zijn medische kennis op de bevolking uitgetest.

In tennis was hij overtuigd van zijn kampioenentalent
De dame in de ploeg liet hem winnen uit compassiesentiement.

Tot grote verwondering van de vrienden kreeg Bernadette het gedaan
Met ingehouden aandacht trachtte hij de moeilijkste tangopassen te doorstaan.

Hij zwoegde op het dansparket, stopte met de pijn
In het besef ik ben van Strijtem en nog gene argentijn.

Hij organiseerde wandelingen door het brabantse groen
Wegens wegvergissing moesten wij regelmatig enkele kilometers overdoen.

Thans wordt hij omringd door jonge practiciens
Hij stapt over naar de club van de anciens.

En als hij in de toekomst zich weer van weg vergist
Dan is het omdat hij de gebruiksaanwijzing van zijn geschenk mist.

Jacques, nog vele jaren van genot, vriendschap en gevarieerd van alles wat
Nog lang in Strijtem en misschien in onze gemeenschappelijke bejaardenflat.

Namens het trekkersverbond
Gilbert Van Laethem, 14 oktober 2007

Start Familiegeschiedenis Uit het Fotoarchief Familienieuws Reizen

Bijgewerkt op 12/08/2018 © Raf van der Donckt