En toen werd broer Tsjok zestig, (en inmiddels stilaan 70 ..)
Hij had het natuurlijk zien aankomen, wie niet? In het voorjaar kreeg hij blijkbaar al de kriebels en begon plannen uit te broeden om de drei-gende fysieke aftakeling die onafwendbaar het lot is van alle zestigers een pasje voor te blijven. Al was de uitdaging van de Inca-trail naar de Macho Picchu - die er eveneens zat aan te komen - uiteraard een wel-gekomen aanleiding. Vanuit zijn professionele ijver vond hij het van-zelfsprekend ook anderen in zijn bekommernis te betrekken. Blijkbaar kostte het hem niet al te veel overredingskracht om vrienden, kennissen, collega's, tennismaten en lotgenoten allerhande te overtuigen om mee te doen. Het zou dus wandelen worden, niet zo maar wat rondlummelen, maar doelgericht stappen. Als je in het mooi glooiende Payottenland woont ligt dat eigenlijk voor de hand. Hij dook in zijn stafkaarten - al is dat wat moeilijk als je met een cd-rom werkt - en zijn oog viel op de GR 512. Hij stippelde een aantal etappes uit tussen Geraardsbergen en Bertem, en op 18 februari gingen we voor het eerst op stap vanuit Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek richting Sint-Pieters-Leeuw. De volgende trip ging van Beersel dwars door het Zoniënwoud naar Hoeilaart, en op 25 maart leidde hij ons over Tervuren en Duisburg tot de aloude Sint-Veronakapel in Bertem. Voor de afsluiter Geraardsbergen - Onze-Lieve-Vrouw-Lom-beek werd in de drukke agenda's van de deelnemers vóór de vakantie geen datum meer gevonden. Maar Tsjok geeft het niet vlug op en hij kreeg de briljante inval die laatste etappe op zijn happy birthday te laten plaats vinden. En zo geschiedde. En omdat hij best weet dat een mens niet alleen van stappen leeft nodigde hij - naar aloude goede Vlaamse gewoonte - alle stapmaten uit ter tafel in het etablissement De Brabantse Ardennen voor een voortreffelijk en stevig feestmaal. Daarbij werd uiteraard grondig op zijn eeuwigdurende jeugd getoast. De genodigden bedachten hem met een vernuftig GPS-syteem om het binnen tien jaar allemaal nog eens te kunnen overdoen, en hiernaast kan je de spitante feestrede nalezen die er werd uitgesproken. |
Ode
aan een zestigjarige Jacques
|
Bijgewerkt op 12/08/2018 © Raf van der Donckt