Maar lees met ons mee, en in marge geven we toelichting waar nodig:

Wannegem-Lede den 20e-3a-16   Zeer Beminde Broeder en Zuster   Ik denk dat ons twee laatste kaarten zeker niet zullen terecht gekomen zijn aangezien wij geen woordje van u krijgen. Hoe ga[at] het bij u van de kost, naar men hier zegt is het bij u duur leven. Wij zijn hier ook op een vleeschrantsoen gezet en de boeren mogen ook geen varkens meer slachten aangezien alles overgegeven is en wanneer een koe kipt of een zoog viggerd moet ge dit gaan overgeven. Hoe is het met de kleine Julia? Wij zijn God dank allen gezond tenzij wij een beetje van den influenza hebben, elk op zijnen toer, maar met een weinig geduld is dat nogal gauw gepasseerd. Gisteren hebben wij de haastige dood vernomen van Kozijn Leo Van Den Abeele, rustend pastoor te Oostakker, ten gevolge van een attaque. Over veertien dagen hebben wij de complementen ontvangen van Charles door J. van Ostende in Duitschland, die er tijding van ontvangen had dat het met hem nog altijd goed gaat. Hopende dat dit schrijven u mocht goed toekomen verwachten wij een spoedige antwoord.   Uw toegenegene Zuster, Marie

We weten dat opa Thomaes lange tijd met zijn gezin op diverse plaatsen in Wallonië heeft verbleven. Als vertegenwoordiger van  landbouwmachines en melkontromers voor de firma Persoons was het zuidelijk deel van ons land toen zijn werkterrein. In 1916 verbleef hij in Bersillies-l'Abbaye, tegenaan de Franse grens, waar hij blijkbaar logeerde bij ene mijnheer Overtus, ons verder niet bekend. De bezorgdheid van zijn zus was zeker niet verwonderlijk gezien de voedselschaarste en -rantsoenering tijdens de eerste WO. Kippen is een Oost-Vlaamse variante voor kalven, en viggeren/viggenen voor biggen werpen. 't Is maar dat je het weet.. De kleine Julia is - voor wie het zou ontgaan zijn - ons moeke/oma, op dat moment anderhalf jaar oud! Merkwaardige vaststelling dat blijkbaar toen in ons land al een griepepidemie rondwaarde. Amper twee jaar later zal de Spaanse griep immers een nog gruwelijker dodentol eisen dan de net afgelopen Groote Oorlog. Pastoor Leo Van den Abeele was een neef langs grootmoeder Cornelis. Van deze welstellende heeroom is het zilveren tafelbestek nog steeds in familiebezit, als ik me niet vergis ..? De tussenpersoon, Jozef van Oostende, langs wie nieuws vernomen werd over hun broer Charles, vrijwilliger aan het IJzerfront,was een neef langs moederszijde. Over Charles Thomaes,  vind je meer informatie elders op deze webstek. Helaas zal de familie twee jaar later het treurige nieuws moeten verwerken dat hij gesneuveld was, amper een paar weken vóór de wapenstilstand. Voor onze neef Paul Thomaes was het een opsteker  op deze manier aanvullende info te vinden over zijn gesneuvelde oom.

Daarna was de obligate familiefoto aan de beurt. Merk op: in kleur!. Voor het memorabel moment kon dat er wel van af. (Zwart-wit was om budgettaire reden toen nog de standaard, en ja .. ook kleurendia's ..). Van de dopelingen is alleen Annelies present. De andere twee doen nog een dutje. Verder tellen we de peuters Leen (in de armen van haar moe), Johanna, die de wacht houdt naast Annelies, en Els die alleen aandacht heeft voor haar neefje Michaël. Wie blijkbaar op het appel ontbreekt is Wouter. Wellicht bij oma t'Huise gebleven?
Bewonder op de bovenste foto beslist ook de weelderige rode klimrozelaar, en op de achtergrond de nostalgieke Citroën DS van opa Van Es.
En naast het doopprentje (een genereus kadootje van de drukkerij der H.H.Harten van de heilige pater Damiaan!) staan netjes en keurig de kinderkoetsen en dito zitjes geparkeerd.

Ook dit is letterlijk een kiekje uit de oude doos: vergeeld, gekreukt, intrigerend en een hoop vraagtekens .. Het enige wat we met zekerheid weten: de vijfde man (v.l.n.r.) is (over-)grootva Victor Van der Donckt, in leven gemeentesecretaris van Sint-Maria-Horebeke. De enige met hoed tussen de vele petten. Wellicht was hij zulks aan zijn status verplicht - casual wear was duidelijk  niet aan hem besteed.
De volumineuze décapotable biedt plaats aan 14 besnorde mannen. (De man uiterst links tellen we niet mee, want die staat blijkbaar op de treeplank).
Daar kunnen de hedendaagse volumewagen-constructeurs nog een puntje aan zuigen.
Allemaal mannen dus. Dat ondergraaft onze veronderstelling dat het kiekje misschien genomen was tijdens een reis naar Lourdes. (Als je aandachtig toekijkt zie je een wazig berglandschap op de achtergrond). Maar een bedevaart zonder vrouwelijk gezelschap lijkt erg onwaarschijnlijk. Tenzij natuurlijk de mannen op excursie gingen terwijl hun vrouwen kaarsjes brandden aan de grot.
Ook over de datum hangt een sluier van onzekerheid. Post factum heeft ons vader op de rugzijde ' ± 1925? ' genoteerd.
Vast staat dat dit kiekje ook voor onze grootouders een leuk souvenir was: dat vertellen de twee punaise-prikjes bovenaan ..

Huise - Dorp
In het midden het huis (met hek) waar acht van de tien VdD-telgen geboren werden ..

Huisekoutermolen
Niet echt een jeugdherinnering voor de meesten (hij herrees slechts midden de jaren '70 op deze plek ), maar toch onlosmakelijk in ons geheugen gegrift ..dankzij Paul Bauters (nonkel Paul voor een aantal onder ons ..)
(Klik hier voor de historiek van de molen)

Hoewel het Mullem domineert, ligt het kasteel met de aanpalende hoeve nog op Huise. Het wordt bewoond door de familie van wijlen baron Gaston de Gerlache de Gomery (1919-2006), poolreiziger, die het via zijn vrouw Lily erfde van haar vader baron Georges van Oost.
(Klik hier voor meer)